تأثیر آینه درمانی بر توانایی راه رفتن بیماران، پس از سکته مغزی

زمینه و هدف: سکته مغزی، یکی از علل عمده ازکارافتادگی است؛ بنابراین توسعه روش های درمانی جدید به منظور تسریع مرحله بهبودی؛ از لحاظ درمانی، اجتماعی و اقتصادی اهمیت زیادی دارد. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آینه درمانی بر توانایی راه رفتن بیماران پس از سکته مغزی برحسب قدرت عضلانی پای مبتلا به انجام رسید. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، 50 بیمار مبتلا به سکته مغزی مراجعه کننده به بیمارستان های قائم (عج) و امام رضا (ع) مشهد، از طریق تخصیص تصادفی در دو گروه کنترل و آینه درمانی قرار گرفتند. در گروه مداخله، آینه درمانی در 20جلسه 30دقیقه ای انجام شد؛ بدین صورت که فرد، حرکات دامنه حرکتی اندام تحتانی را توسط سمت سالم در مقابل آینه انجام داده و تنها تصویر آینه ای آن را مشاهده می نمود. در هر دو گروه، برنامه ی معمول فیزیوتراپی نیز اجرا شد. قدرت عضلانی پای مبتلا با استفاده از ابزار 5نمره ای سنجش قدرت عضلانی و توانایی حرکتی اندام تحتانی قبل، حین و پس از درمان با استفاده از ابزار توانایی راه رفتن، مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار spss (ویرایش 5/11) و با کمک آزمون های آماری kalmogorov– smiranovو shapiro–wilks، independent t-test، paired t-test، mann– whitney، wilcoxon و anova دوطرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: دو گروه، قبل از مداخله، از نظر شاخص های توانایی راه رفتن برحسب قدرت عضلانی پای مبتلا و متغیرهای مداخله گر، تفاوتی نداشتند. پس از مداخله، بیماران در گروه آینه درمانی از نظر توانایی راه رفتن بر حسب قدرت عضلانی پای مبتلا نسبت به گروه کنترل، بهبودی قابل ملاحظه ای نداشتند (756/0p=)؛ اما بررسی بیماران از نظر توانایی راه رفتن، تفاوت آماری معنی داری بر حسب قدرت عضلانی پای مبتلا در جلسه دهم در دو گروه آینه درمانی و کنترل نشان داد (038/0p=). نتیجه گیری: آینه درمانی در کنار برنامه توانبخشی می تواند توانایی راه رفتن بیماران را در برخی از مراحل پس از سکته مغزی بهبود بخشد.